عجب از بودنهایی که تن ها بهم رسند
دریغ از دلهایی که در تنهایی است
اما معجزه در تن هایی است که تنهایی ندارد
در این غربت روح ها
کشتند تن ها را و جا گذاشتند تنها را
هیچ روزی نمیرسد
هیچ غمی نمیرود
هیچ کس نمی آید
هیچ روزی نمی آید تا معجزه گر بیاید
هیچ غمی نمیرود تا شادی بیاید
هیچ کس نمی آید تا تو را دریابد
هنر در تغییر این هاست به دست تو در یک فاصله
مانند تن ها و تنها
هر دو یکی هستند بجز فاصله در یک حرف
۲۱:۲۷
۲۲مین روز پاییز نود و شش
وقت طلاست
به طلایی آفتابی که بر درختان می تابد
و تو به سایه درختان قدم می زنی
دریاب که این لحظه را
وقت طلاست
به طلایی آفتاب پاییز
به طلایی برگریز
به طلایی دل تو
13:45
1396/7/22
و حقیقت
مزه
آن دوستی است
که حرف گفته شدنی را میگوید
و تو را در شوک دانستن فرو می برد.
و تو نیز در آستانۀ دانستن ،به این دوست می رسی.
22 مهر نود و شش
11:59
به دوستی که مشوق ساخت این وبلاگ است
به رودی که جریانش را با کمی ناکوکی می نوازد:
من رودی هستم در بستر خویش
می نوازم و می خوانم سرودِ زندگی خویش
آن روز که به راه افتادم
پایان نمیدانستم،
اینک نیز نمیدانم
اما حالا کهنه سواری بر دل خار و خاشاکم
کمرم را صخره ها کوفته اند
از آبشارها سقوط کرده ام
اما راه را گم نکرده ام
راه، در دل جریانِ من است
گاهی باید ایستاد، کنارۀ رود را دید
فقط جریان رود نیست که رود را زیبا میکند
درختان سپیدار بلند قامت
سبزه نازک و طناز گل میخک،
سنگهای صیقلی،
دل شاد پسر بچه ای پا انداخته در آب
وه! چه زیباست گلی که یاری و لب سرخی فرستاده در آب،
رودخانه بایست و
بنگر
جریان یافته ای،
جریان داشته باش!
ای رود!
جریانِ حیاتت، این است
جریان داشته باش!
1395/12/09
22:28
این وبلاگ به پیشنهاد دوستی در بیست و دومین روز از پاییز نود و شش ساخته شد.
قراره در این وبلاگ نوشته های که در لحظه ای به ذهنم رسیده نوشته بشه و بنویسم و بنویسم . نوشتن بهم حس خوبی میده و میخوام این حس رو زیاد کنم. نوشتن بهشت منه. من میخوام بهشتم رو بسازم از طریق نوشتن.